…een bewustwording die je niet mag en kunt negeren

Wat altijd als mijn kracht werd gezien (waaronder sensitiviteit) leek nu als een boemerang op me af te komen en werd ervaren als overgevoeligheid. In feite klopt dat ook. De ervaring niet gehoord te worden, dreef mij in mijn valkuil. Je kunt er als het ware zo een kernkwadrant op leggen. De ontstane spanningen leidden tot mijn innerlijke conflict.

Weten wat je kunt, je passie voelen en tegelijkertijd merken dat het niet meer aansluit bij wat de organisatie nodig heeft, is een bewustwording die je niet mag en kunt negeren. Doorgaan op de weg waarop ik bezig was zou mij niet verder helpen. Ik zou mijn persoonlijkheid ontkennen en daarmee de grens van loyaal zijn aan mezelf nog verder overschrijden.
Uit zorg werd  – ook door een aantal artsen – geopperd me ziek te melden. Het was een advies waar ik niets mee kon, ik was niet ziek. Het zou gevoeld hebben alsof ik alsnog in het ravijn zou storten, terwijl er betere opties waren. Verzuim zou daarnaast een behoorlijke kostenpost voor de werkgever betekenen en mij veel energie kosten om weer op te krabbelen. Ik realiseerde me dat ik een keuze had en dat er iets heel anders aan de hand was. Is het niet een heel natuurlijk proces dat de wegen van een werkgever en werknemer elkaar een periode kruisen om zich op enig moment ook weer te scheiden?